Bekkenpijn

Ik ben bezig met mijn onderzoek naar de toegevoegde waarde van cranio sacraal therapie bij zwangerschap gerelateerde bekkenpijn. Ik heb zelf in 2002/2003 zware bekkeninstabiliteit gehad, zoals we het toen nog noemden. Eerst gedurende de zwangerschap moeten stoppen met werken, niet meer uit een auto kunnen komen, trap lopen het liefst maar 1 keer per dag, mijn dochter van 2 jaar oud, niet meer kunnen tillen. Daarna een moeilijke bevalling gehad, waardoor de bekkenpijn nog is versterkt. Stap voor stap opnieuw moeten leren lopen, fietsen, vrijen, bewegen. Jaren gewerkt aan mijn spieren en mijn mentale gesteldheid, tot een acceptabel niveau. Totdat ik bij een cranio sacraal therapeut kwam, 14 jaar later, sindsdien heb ik echt weer kwaliteit van leven, ik dans, lach, speel.

Het onderzoek

Ik ben aan het onderzoeken

• of fysieke ontspanning van het bindweefsel met cranio technieken helpt voor verlichting van de pijn
• of het aandacht geven aan onderliggende gebeurtenissen, middels cranio, kunnen helpen van het verbeteren van de kwaliteit van leven

Wat komt er uit het onderzoek naar voren?

Geen eenduidige oorzaak, geen bewezen oorzaak, mogelijk veel meer dan alleen fysiek. Er is onderzoek gedaan naar de oorzaken van bekkenpijn gerelateerd aan de zwangerschap. Er wordt zichtbaar dat de oorzaak niet alleen fysiek door de spieren of verwekende botten komt. Andere oorzaken kunnen te maken hebben met onveilige hechting, onverwerkte seksuele of relationele ervaringen, moeite met herkennen of reguleren van emoties. Vanuit de levensfilosofie wordt er bij bekkeninstabiliteit gesproken over braaf zijn en in het gareel lopen. Er kan dus veel meer spelen dan alleen een fysiek probleem. Deze erkenning is voor veel vrouwen heel belangrijk. 

Aanpak veelal nog masculien 'mevrouw dit hoort er gewoon bij' De reguliere aanpak van zwangerschap gerelateerde bekkenpijn kent verschillende knelpunten. De mogelijke oorzaken zijn nog niet wetenschappelijk onderbouwd, ook niet van verlies van spierkracht. Mede hierdoor is er een gebrek aan eenduidige, evidence-based richtlijnen, waardoor de behandeling per zorgverlener sterk kan verschillen. Vrouwen ervaren geregeld dat hun klachten niet serieus worden genomen of dat ze te laat worden doorverwezen. Daarnaast ontbreekt het vaak aan multidisciplinaire samenwerking, terwijl zwangerschap gerelateerde bekkenpijn een complex ziektebeeld is van lichamelijke en psychosociale factoren. Ook is er nog te weinig aandacht voor de invloed van stress, angst en pijnbeleving, ondanks toenemend bewijs dat deze factoren het klachtenbeloop beïnvloeden. Tot slot zijn niet alle toegepaste interventies wetenschappelijk onderbouwd, wat de effectiviteit van de behandeling kan beperken. Regulier wordt er vaak een masculiene (hardere) aanpak gekozen, terwijl cranio een zachte lichaamsgerichte therapie is, feminiem en zacht, dus veel beter passend bij het bekken en zwangerschap.

Ook kaakklachten Vaak hebben vrouwen met bekkenklachten ook kaakklachten, deze gewrichten lijken in vorm ook op elkaar.

Heb jij last van bekkenpijn? Kom vooral eens langs.

Casus 1

Een voorbeeld, een behandelreeks met een vrouw die 24 jaar geleden is bevallen en nog steeds met klachten rondliep, zonder daar ooit nog met anderen over te praten, want tja.. Inmiddels is haar angst voor mogelijke pijn gezakt en is ze zich meer bewust van onderliggende patronen.

Casus 2 - uitgebreide review van de client zelf - Bekkenpijn en onderliggend trauma

In week 14 van mijn zwangerschap leek het een hoogtepunt te bereiken: ik kon geen trap meer op lopen, ik kon Moos (1,5 jaar) niet meer optillen en ik kon niet meer zelfstandig in- of uit de auto komen. De pijn schoot vanuit mijn onderrug door mijn billen mijn benen in. Een pijn die me volledig vastzette in mijn bewegingen en ervoor zorgde dat ik geen kant meer op kon. Het leverde zelfs gevaarlijke situaties op tijdens de dagelijkse verzorging van Moos.

Ik belde de fysio en kon meteen terecht. Die dag kwam ik thuis met beurse plekken op mijn onderlichaam: de fysio had flink kracht gezet en alles los gemasseerd. Met wat aanpassingen in mijn houding kon ik de dagen weer doorkomen totdat de pijn terugkeerde. Drie weken later lag ik opnieuw bij de fysio op de bank. Dit proces herhaalde zich steeds. De pijn werd telkens behandeld, maar de oorzaak niet.

Toevallig kwam er uit onverwachte hoek een uitnodiging van een oude bekende, Tanja Borger. Zij zocht zwangere vrouwen met bekkenpijn voor haar afstudeeronderzoek als Cranio-Sacraaltherapeut. We belden en bespraken het verschil tussen een behandeling bij de fysio en bij een Cranio-Sacraaltherapeut. De fysio heeft een meer masculiene aanpak: met doorzettingsvermogen en kracht de pijn bestrijden. Een Cranio-Sacraaltherapeut kijkt juist naar onderliggende oorzaken, zoals trauma dat in het lichaam is opgeslagen, en probeert met zachte aanwezigheid en aanraking trauma los te laten komen. Het is een meer feminiene aanpak waarbij er gekeken wordt naar de oorzaak en niet alleen naar de pijn.

Ik besloot de sprong te wagen en stapte bij Tanja over de drempel. Tijdens de intake kwam het verloop van mijn zwangerschap ter sprake. Ik was inmiddels zeven maanden zwanger en zei: 'Ik merk dat ik eigenlijk nog steeds bezig ben te accepteren dat ik überhaupt zwanger ben'. Het was moeilijk, kwetsbaar, rauw en duister om dit hardop uit te spreken, omdat ik direct werd overspoeld door enorme schuldgevoelens. Maar het luchtte ook op: het uitspreken zorgde voor het benoemen van mijn realiteit. De eerste stap was gezet. We bespraken het acceptatieproces en de bijbehorende (schuld)gevoelens. Daarna mocht ik op de bank liggen. Met liefdevolle aanwezigheid en zachte aanraking begeleidde Tanja mij door het trauma dat in mijn lichaam lag opgeslagen. Het was bijzonder om te merken hoe aanwezig ik was tijdens de behandeling. Ik voelde de samenwerking tussen Tanja en mijzelf en ik durfde me over te geven aan haar begeleiding en het verwerkingsproces. In de afspraken die volgden lukte het mij om steeds dieper in mijn buik te zakken, mijn ademhaling te verdiepen, het bestaan van trauma te erkennen en stappen te zetten richting acceptatie en liefde voor de zwangerschap en onze dochter.

Het is een van de meest bijzondere processen die ik ooit heb mogen ervaren. Zeven maanden lang kon ik niet accepteren dat ik zwanger was, laat staan ervan genieten. Het trauma had zich opgeslagen in mijn lichaam en uitte zich in bekkenpijn. Het lichaam, met al zijn wijsheid, praat. Dankzij de begeleiding van Tanja heb ik acceptatie gevonden voor mijn proces. Acceptatie dat zwangerschap niet altijd een roze wolk is, maar dat de weg naar liefde en het openen van je hart altijd gevonden kan worden. Het verschil is immens. Ik ben sindsdien niet meer bij de fysio geweest (!!). De pijn is vrijwel verdwenen. Ondanks dat de laatste loodjes zijn begonnen zit ik ongelooflijk goed in mijn vel. Nog een paar weken écht mogen genieten van de zwangerschap en uitkijken naar de ontmoeting met ons dochtertje is het grootste geschenk ooit.